دکتر محمد شعبانی راد

واسطۀ نورانی! أُمَّةً وَسَطاً!

He acts as a MIDDLEMAN!

«وسط» یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«واسِطةُ القِلادة: فهي الجوهرة الفاخرة الّتي تُجعَل في‏ وَسَط الكِرْس المنظوم، 
گوهرى است در وسط دانه‌‏هاى گردنبند و بهترين آنهاست.»
«واسطة العقد: گوهر درشت وسط گردن بند.»
«الواسِطَة: ارزنده‏‌ترين گوهرى كه وسط گردنبند باشد.»
«وُسُوطُ الشمس: قرار گرفتن خورشيد در وسط آسمان.»
«الوسط من كل شي‏ء: أعدله و أفضله»
+ «مزیت و فضیلت»
+ «حجب – دربان نورانی!»
+ «واسطۀ نورانی – مترجم دانا!»
+ «علق»
+ «بهر»

وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً

[سورة البقرة (۲): آية ۱۴۳]
وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً
لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ وَ يَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيداً 
وَ ما جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِي كُنْتَ عَلَيْها إِلاَّ لِنَعْلَمَ مَنْ يَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ يَنْقَلِبُ عَلى‏ عَقِبَيْهِ 
وَ إِنْ كانَتْ لَكَبِيرَةً إِلاَّ عَلَى الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ 
وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمانَكُمْ 
إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُفٌ رَحِيمٌ (۱۴۳)
و بدين گونه شما را امتى ميانه قرار داديم،
تا بر مردم گواه باشيد؛ و پيامبر بر شما گواه باشد.
و قبله‏‌اى را كه [چندى‏] بر آن بودى، مقرر نكرديم جز براى آنكه كسى را كه از پيامبر پيروى مى‏‌كند، از آن كس كه از عقيده خود برمى‏‌گردد بازشناسيم؛
و البتّه‏[اين كار] جز بر كسانى كه خدا هدايت‏[شان‏] كرده، سخت گران بود؛
و خدا بر آن نبود كه ايمان شما را ضايع گرداند،
زيرا خدا [نسبت‏] به مردم دلسوز و مهربان است.

[وسط – اقرار به فضل]:
«وسط» نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور و آیات و تقدیرات محکم موید این علوم و اندیشه است!
و چون «
الوسط من كل شي‏ء أعدله و أفضله»،
لذا اگر اقرار به فضل این معالم ربانی داشته باشی معنی واژه «وسط» که به معنی 
با فضیلت‌ترین علوم می باشد را خوب درک کرده ای! در واژه «بهر» گفتیم از بس این علوم با فضیلت اند که شگفت‌زده میشی و نسبت به «آیاتی و رسلی» کم میاری!
«سُبْحَانَكَ! بَاهِرَ الْآيَاتِ، فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ، بَارِئَ النَّسَمَاتِ!»
حالا که این علوم رو درک کردی و هویتشونو احراز کردی، حالا تا میتونی با استعمال این معالم ربانی در دل شرایط آیات و تقدیراتت، مدرک نورانی جمع کن!
+ «درک – مدرک»
+ «شهد»

حافِظُوا عَلَى الصَّلَواتِ وَ الصَّلاةِ الْوُسْطى‏

[سورة البقرة (۲): الآيات ۲۳۸ الی ۲۳۹]
حافِظُوا عَلَى الصَّلَواتِ وَ الصَّلاةِ الْوُسْطى‏ وَ قُومُوا لِلَّهِ قانِتِينَ (۲۳۸)
بر نمازها و نماز ميانه مواظبت كنيد، و خاضعانه براى خدا به پا خيزيد.
فَإِنْ خِفْتُمْ فَرِجالاً أَوْ رُكْباناً فَإِذا أَمِنْتُمْ فَاذْكُرُوا اللَّهَ كَما عَلَّمَكُمْ ما لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ (۲۳۹)
پس اگر بيم داشتيد، پياده يا سواره [نماز كنيد]؛
و چون ايمن شديد، خدا را ياد كنيد كه آنچه نمى‌‏دانستيد به شما آموخت.

+ «اقامۀ صلاة»

امام صادق علیه السلام:
الصلاه الْوُسْطَی أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام).
مراد از [حقیقت] نماز ظهر، أمیرالمؤمنین (علیه السلام) می‌باشد.
+ «وزن»

يَسْجُدُوا لِمَنْ تَوَسَّطَ فِي عُلُومِ عَلِيٍّ!

آدم ع برای ملائکه، واسطۀ اخذ علم آل محمد ع شد!
برای همین دستور «اسْجُدُوا لِآدَمَ» از طرف خدای مهربان برای ملائکه صادر گردید!
+ «سجد –السفينة تسجد للرياح»
+ «باب الله»

وَ لَوْ أَمَرْتُ أَحَداً أَنْ يَسْجُدَ هَكَذَا لِغَيْرِ اَللَّهِ
لَأَمَرْتُ ضُعَفَاءَ شِيعَتِنَا وَ سَائِرَ اَلْمُكَلَّفِينَ مِنْ مُتَّبِعِينَا
أَنْ يَسْجُدُوا لِمَنْ تَوَسَّطَ فِي عُلُومِ عَلِيٍّ وَصِيِّ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ.

[رابطهواسطه]
امام حسن عسکری علیه السلام:
اَلْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ اَلْعَسْكَرِيُّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فِي تَفْسِيرِهِ عَنْ آبَائِهِ
عَنِ اَلنَّبِيِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ:
لَمْ يَكُنْ سُجُودُهُمْ يَعْنِي اَلْمَلاَئِكَةَ لآِدَمَ،
إِنَّمَا كَانَ آدَمُ قِبْلَةً لَهُمْ يَسْجُدُونَ نَحْوَهُ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ
وَ كَانَ بِذَلِكَ مُعَظَّماً مُبَجَّلاً

وَ لاَ يَنْبَغِي لِأَحَدٍ أَنْ يَسْجُدَ لِأَحَدٍ مِنْ دُونِ اَللَّهِ
يَخْضَعُ لَهُ كَخُضُوعِهِ لِلَّهِ وَ يُعَظِّمُهُ بِالسُّجُودِ لَهُ كَتَعْظِيمِهِ لِلَّهِ
وَ لَوْ أَمَرْتُ أَحَداً أَنْ يَسْجُدَ هَكَذَا لِغَيْرِ اَللَّهِ
لَأَمَرْتُ ضُعَفَاءَ شِيعَتِنَا وَ سَائِرَ اَلْمُكَلَّفِينَ مِنْ مُتَّبِعِينَا
أَنْ يَسْجُدُوا لِمَنْ تَوَسَّطَ فِي عُلُومِ عَلِيٍّ وَصِيِّ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ،

وَ مَحَضَ وِدَادَ خَيْرِ خَلْقِ اَللَّهِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ بَعْدَ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
.

امام حسن عسکری علیه‌السلام در تفسیر خود از پدرانش و از پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله نقل کرده است که فرمود:
سجده‌ای که فرشتگان کردند، برای آدم نبود؛
بلکه آدم قبله‌ای برای ایشان بود که رو به سوی او، برای خداوند عزّوجلّ سجده کردند.
و به همین سبب، آدم مورد بزرگداشت و تعظیم قرار گرفت.
و سزاوار نیست کسی برای غیر خدا، چنان خضوع کند که برای خدا می‌کند،
یا کسی را با سجده، چنان بزرگ بشمارد که خدا را می‌شمارد.
و اگر قرار بود کسی برای غیر خدا چنین سجده‌ای کند،
من به ضعیفان شیعیانمان و همه مکلفان از پیروانمان فرمان می‌دادم
که برای کسی سجده کنند که:
در علوم علی، وصیّ پیامبر، واسطه شده باشد
و پس از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، محبت خالصانه‌اش را به بهترین خلق خدا، علی علیه‌السلام، اظهار کرده باشد.

این حدیث، حقیقتی عظیم را آشکار می‌سازد:
خضوع کامل برای معلم الهی و واسطۀ علوم ولایت، همان خضوع به قبله‌ای است که رو به او، برای خداوند خضوع می‌کنیم.
و این یعنی معلم ربانی، باب الله است؛
قبله‌ای برای اهل دل، که علم خدا را از طریق او دریافت می‌کنند.

وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ!

وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْليسَ أَبى‏ وَ اسْتَكْبَرَ وَ كانَ مِنَ الْكافِرينَ (34)
وَ لَقَدْ خَلَقْناكُمْ ثُمَّ صَوَّرْناكُمْ ثُمَّ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْليسَ لَمْ يَكُنْ مِنَ السَّاجِدينَ (11)
وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْليسَ قالَ أَ أَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طيناً (61)
وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْليسَ كانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ أَ فَتَتَّخِذُونَهُ وَ ذُرِّيَّتَهُ أَوْلِياءَ مِنْ دُوني‏ وَ هُمْ لَكُمْ عَدُوٌّ بِئْسَ لِلظَّالِمينَ بَدَلاً (50)
وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْليسَ أَبى‏ (116)
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا ارْكَعُوا وَ اسْجُدُوا وَ اعْبُدُوا رَبَّكُمْ وَ افْعَلُوا الْخَيْرَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (77)
وَ إِذا قيلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمنِ قالُوا وَ مَا الرَّحْمنُ أَ نَسْجُدُ لِما تَأْمُرُنا وَ زادَهُمْ نُفُوراً (60)
وَ مِنْ آياتِهِ اللَّيْلُ وَ النَّهارُ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ لا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَ لا لِلْقَمَرِ وَ اسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذي خَلَقَهُنَّ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ (37)

در ظاهر، ملائکه به آدم سجده کردند.
اما در باطن، همان‌طور که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله در این حدیث می‌فرماید:
آدم، فقط «قبله» بود نه معبود؛
و سجده، برای خداوند متعال بود،
ولی جهت این سجده، به سوی کسی بود که محور علم و نور الهی در زمین شده بود.
و اگر خدا اجازه می‌داد…
“وَ لَوْ أَمَرْتُ أَحَداً أَنْ يَسْجُدَ هَكَذَا لِغَيْرِ اللَّهِ…”
اگر خداوند اجازه می‌داد تا کسی غیر او، محل سجده قرار گیرد،
پیامبر اکرم می‌فرماید:
من به پیروانمان دستور می‌دادم تا برای کسی سجده کنند که:
در علوم علی علیه‌السلام واسطه شده است
و تمام عشق و محبت خالصانه خود را نثار آن معلم الهی کرده است.
نتیجه‌گیری:
«باب» در قرآن، معلمی است که در علوم علی علیه‌السلام واسطه شده است.
او قبله‌گاه قلب ماست برای رسیدن به خدا، نه معبود ما.
ورود به بیت هدایت، فقط از طریق این باب ممکن است.
و اگر قلب انسان در برابر این باب خاشع نشود و از این در وارد نشود، حتی اگر نماز بخواند و شب‌ها عبادت کند، «دعای او مستجاب نخواهد شد» و مثل همان شخص در حدیث حضرت عیسی، از اجابت محروم می‌ماند؛ چراکه از غیر باب وارد شده است.
جمع‌بندی:
آدم، قبله علم و نور بود.
معلم ربانی، باب الله در زمین است.
سجده به سوی او، یعنی خضوع به علم او و پذیرش هدایتش.
ورود به بیت علم، فقط از طریق باب ولایت و نور ممکن است.
و این همان معنای عمیق و پنهان «وَ أْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أَبْوابِها» است.

مشتقات ریشۀ «وسط» در آیات قرآن:

وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ وَ يَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهيداً وَ ما جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتي‏ كُنْتَ عَلَيْها إِلاَّ لِنَعْلَمَ مَنْ يَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ يَنْقَلِبُ عَلى‏ عَقِبَيْهِ وَ إِنْ كانَتْ لَكَبيرَةً إِلاَّ عَلَى الَّذينَ هَدَى اللَّهُ وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُضيعَ إيمانَكُمْ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُفٌ رَحيمٌ (143)
حافِظُوا عَلَى الصَّلَواتِ وَ الصَّلاةِ الْوُسْطى‏ وَ قُومُوا لِلَّهِ قانِتينَ (238)
لا يُؤاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ في‏ أَيْمانِكُمْ وَ لكِنْ يُؤاخِذُكُمْ بِما عَقَّدْتُمُ الْأَيْمانَ فَكَفَّارَتُهُ إِطْعامُ عَشَرَةِ مَساكينَ مِنْ أَوْسَطِ ما تُطْعِمُونَ أَهْليكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْريرُ رَقَبَةٍ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ ذلِكَ كَفَّارَةُ أَيْمانِكُمْ إِذا حَلَفْتُمْ وَ احْفَظُوا أَيْمانَكُمْ كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آياتِهِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (89)
قالَ أَوْسَطُهُمْ‏ أَ لَمْ أَقُلْ لَكُمْ لَوْ لا تُسَبِّحُونَ (28)
فَوَسَطْنَ‏ بِهِ جَمْعاً (5)

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی